اثر عصاره الکلی سیاه دانه بر هیپوکمپ در موش صحرایی با صرع لب گیجگاهی

مقدمه و هدف: تحلیل رفتن نورون در بعضی مناطق هیپوکمپ و جوانه زدن فیبرهای خزهای در شکنج دندانه دار از مشخصات پاتولوژیک صرع لب گیجگاهی است. با توجه به اثرهای حفاظت عصبی و آنتی اکسیدانی سیاه دانه، هدف این بررسی، تعیین اثر پیش تیمار با عصاره الکلی آن در جلوگیری از تغییرهای بافتی هیپوکمپ در مدل تجربی صرع القاشده توسط اسید کاینیک در موش صحرایی بوده است. مواد و روش ها: در این بررسی، 28 موش صحرایی نر به چهار گروه شم، شم پیش تیمارشده با عصاره الکلی سیاه دانه، صرعی (کاینات) و صرعی پیش تیمارشده با عصاره الکلی سیاه دانه تقسیم شدند. برای صرعی کردن، اسید کاینیک به میزان 8/0 میکروگرم به داخل هیپوکمپ تزریق شد. عصاره الکلی سیاه دانه به میزان 100 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی و روزانه و به مدت یک هفته تا زمان جراحی تجویزشد؛ در پایان کار، دو روش رنگ آمیزی نیسل و تیم درخصوص برش های بافتی انجام شدند. نتایج: القای صرع توسط اسید کاینیک با یک رفتار تشنجی بارز، همراه بود و تجویز عصاره، موجب کاهش معنی دار شدت حملات تشنجی شد، تراکم نورون های نیسل در سه ناحیه ca1، ca3، و ca4 هیپوکمپ در گروه صرعی شده، کاهشی معنی دار را در مقایسه با گروه شم نشان داد (01/0-05/0p<) و پیش تیمار با عصاره، موجب افزایش معنی دار آن، فقط در ناحیه ca3 شد (05/0p<)، از نظر شدت جوانه زدن فیبرهای خزه ای نیز در گروه صرعی شده، افزایشی معنی دار نسبت به گروه شم مشاهده شد (005/0p<) و پیش تیمار با عصاره الکلی سیاه دانه، سبب کاهش معنی دار آن شد (05/0p<). نتیجه گیری: پیش تیمار با عصاره الکلی سیاه دانه، موجب کاهش شدت رفتار تشنجی شده، در جهت حفاظت نورون ها در برخی نواحی هیپوکمپ عمل می کند و شدت جوانه زدن فیبرهای خزه ای را کاهش می دهد.